Ky libër i përpunuar në kushtim të jetës dhe veprës së kolosit të gjeologjisë shqiptare dhe njerit prej pedagogëve ndër të parë të Universitetit të Gjeologjsë së Shqipërisë u bazua mbi kujtimet dhe dorëshkrimet e ruajtura prej bashkëshortes së profesorit Luan Peza, znj. Qamile Peza.

Në fakt, nuk ka student të vietve 60, 70 dhe 80 deri në ato të viteve 90 që mos të ketë pasur kontakt e njohje direkt dhe indirekt me veprën dhe punën kolosale të prof. Luan Peza, pasi qysh në vitin e parë, qysh në simestrin e parë, ku çdonjeri nga ne studentët e Gjeologjisë si për xehe apo për kërkime nafte, pasi ngjiste shkallët e Fakultetit Gjeologji-Miniera, së toku me lëndët speciale të shkencave ekzakte do përballeshe edhe me konceptet bazë apo me mësimet e para të gjeologjisë shqiptare, lëndë që zotërohej dhe jepej nga luani i kësaj gjeologjie që për fat dhe për koincidencë magjike quhej Luan Peza.
Unë që mora përsipër të hartoj dy fjalë dhe të gatisë këtë libër përkujtimor isha një prej tyre, ku me sytë ngrehur e me veshët pipz shikonim drejt e në sy prof Luanin, jo vetëm për ato që na shpjegonte dhe na bënte të futeshim në rrjedhën e atyre koncepteve që i dëgjonim për herë të parë, por për mënyrën sesi na i thoshte, që ne të përfshiheshim me dashuri në këtë shkencë ta panjohur prej nga vinim, sidomos ne të gjimnazeve shqiptare.
Por, ne prej këtij div dragoi të gjeologjisë shqiptare merrnim diçka më njerëzore, siç ishte kultura e gjerë sociale, që nga mënyra sesi të visheshim (ku shpesh na thoshte se asnjëherë xhaketa s’mund të vishet pa këmishë ose mbi ca bluza pa golf të të rinjëve te atëhershëm) deri te mënyra e të folurit, te mënyra e qendrimit në leksion, sjellja ndaj qendrimit dhe dëgjimit të klasës pedagogjike.